Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Πόσο Πονάει?

Παρασκευή. 25 Μαρτίου, τριήμερο και αργία. Αρκετός λόγος για να αγχώνεσαι για το εάν θα πάει καλά το live των Hurts. Από ότι φάνηκε όμως δεν υπήρχε σοβαρός λόγος για να ανησυχείς μιας και ο κόσμος ήταν περισσότερος από το αναμενόμενο.

Διάφορος κόσμος, κυρίως στο πρώτο μισό των είκοσι, αλλά και μεγαλύτεροι μιας και οι Hurts ακούγονται από mainstream κοινό. Όπως είδα ήταν και ο imagine χορηγός, οπότε καταλαβαίνεις. Έφτασα στο block 33 λίγο πριν τις δέκα και ομολογώ με εξέπληξε οτι ο χώρος ήταν γεμάτος στα 3/4. Ζέσταμα DJSet από τον βετεράνο MANSTA σε ρυθμούς disco house, που για να σου πω την αμαρτία μου απόλαυσα περισσότερο από το σετ των βρετανών.

Λίγο μετά τις έντεκα και τέταρτο να σου και οι παίκτες. Στην αρχή οι σέσσιον μουσικοί (ένας πληκτράς και ένας τραγουδιστής ακόμα, και ένας ντράμερ) και μετά το ντουέτο. Καλή η επιλογή τους, με τους επιπλέον μουσικούς να δίνουν μια πιο ζωντανή χροιά στα κομμάτια που επέλεξαν. Πολύ προσεγμένη η εμφάνισή τους στη σκηνή αλλά και όλο το στήσιμό τους. Τα κομμάτια λόγω και του ντράμερ παίχθηκαν πιο uptempo, ειδικά το better than love που έκλεισε και τη συναυλία. Εάν κρίνω από τον κόσμο πρέπει να απόλαυσαν αρκετά το σετ των Hurts. Είχα καιρό να ακούσω ρουβίτσες σε συναυλία. Και το θεωρώ και δικαιολογημένο μιας και μιλάμε για μία ποιοτική εκδοχή των backstreet boys. Υπερβολικός? Μπορεί. Το άλμπουμ δεν το άκουσα (πέραν των τριών σουξέ που έβγαλε) πριν από το λαϊβ οπότε δεν ήξερα τι να περιμένω. Μία ώρα και κάτι είχε διάρκεια το σετ και μπορω να σου πως βαρέθηκα. Πέρα από τέσσσερα κομμάτια τα οποία μου άρεσαν σε όλα τα υπόλοιπα βαρέθηκα. Πήγα στην τουαλέττα, έκανα βόλτες και έστησα ψιλή κουβέντα με γνωστούς. Βέβαια δε μπορώ να μην αναγνωρίσω τον επαγγελματισμό των Hurts. Καλό live  δε λέω και μου θύμισε γιατί αγαπώ την 80λα, αλλά παρ' όλα αυτά. βαρετό.
 






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου